O fundo deste blogue é propositadamente escuro, para proporcionar um menor consumo energético.

2012-07-19

Caminho de Santiago

Caminho de Santiago - A terrível subida para Albergaria, com vista para o vale do Rio Tâmega
Foto captada por António Barreira, amigo e companheiro de viagem

A ideia surgiu e num ápice se concretizou: 
Fazer o Caminho de Santiago!
À partida parecia algo muito difícil... Percorrer a pé cerca de 200 quilómetros!
Contudo, a dificuldade era meramente física e facilmente ultrapassável.
A rotina instalou-se ao fim da primeira jornada. 
Acordar por volta das 4:30 horas, ingerir algo, arrumar a mochila e estarmos a caminhar ao romper da aurora. 
Após cerca de 30 quilómetros, conforme as etapas, tomar um banho, lavar a roupa e ingerir uma substancial refeição. 
Repousar o resto do dia, ingerir algo ligeiro e... cama, por volta das 9:30 horas.
O sentimento era inexprimível. Se por um lado o corpo estava extenuado, a mente encontrava-se num estado de sublime paz e bem-estar interiores. Só experimentando se consegue sentir tal emoção, uma vez que as palavras são de todo insuficientes para a transmitir.
Gostaria de, neste primeiro post, realçar duas vivências que ficarão indelevelmente marcadas em mim, dada a sua intensidade:
A participação no momento da oração no Mosteiro de Oseira e
A chegada à Plaza do Obradoiro em Santiago!

4 comentários:

  1. Ayer leía tu periplo hacia Santiago, como las dudas invadían tu inicio, el arranque de ese motor hacia un campo del que conoces y gustas, hacia Compostela. El campo que conoces, el campo de las estelas; luminosas que te pusieron en marcha, seguramente, ayudado por el compañerismo que te motiva a atravesar cimas y montes en un viaje internacional, sin fronteras.
    Buen viaje amigo Paulo, buen viaje a ambos…por las estelas, por los brazos de esa galaxia láctea que todas las noches se aprecia. Qué mejor viaje para un astrónomo que realizar un paseo por entre ellas.
    Salud, Libertad y Estrellas…
    Deica d:D´

    Onte lía o teu periplo cara a San Iago, coma as dúbidas invadían o teu inicio, o arranque dese motor cara a un eido do que coñeces e gustas, cara a Compostela. O eido que coñeces, o eido das estrelas; luminosas que che puxeron en marcha, seguramente, axudado polo compañeirismo que che motiva a atravesar cimas e montes nunha viaxe internacional, sen raias ou fronteiras.
    Boa viaxe amigo Paulo, boa viaxe a ambos…polas estrelas, polos brazos desa galaxia leitosa que todas as noites apréciase. Que mellor viaxe pra un astrónomo que realizar un paseo por entre elas.
    Saúde, Liberdade nos Eidos das Estrelas…
    Deica d:D´

    ResponderEliminar
  2. Sete dias e sete noites!!! Nem acredito! Ainda pensei em partilhar essa aventura,mas...
    Meus parabéns!
    Tó Rodrigues

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Obrigado, Tó
      Acredita que falamos diversas vezes em ti, pois tanto a minha opinião como a do Ni é que possuis o perfil adequado para fazer este tipo de coisas: Gostas da natureza e da vida ao ar livre, longe do bulício da cidade e de todas os seus defeitos.
      Da próxima vez, contamos com a tua companhia.
      Um abraço
      Paulo

      Eliminar
  3. Não contes comigo para uma jornada de 7 dias. Não aguento. Quer a nível físico, quer psicológico. Um dia ainda conseguias contar comigo. Fiz em Novembro uma subida a uma aldeia de xisto (Talasnal), de hora e meia! Assim, sim!
    Vê lá no que me metes!!!!!

    ResponderEliminar